Podgorica

Bir hafta sürecek Karadağ gezimize başkent Podgorica‘dan başlıyoruz. THY’nin direk uçuşunu ilk alanlardan olarak 1 saat 45 dakikalık yolculuktan sonra yemyeşil dağların ve berrak göllerin arasından süzülerek başkentein küçük havalimanına iniyoruz. Uçakta tanıştığımız Eldin (Aydın) Tuzi şehrine davet ediyor ve başkentte otele kadar ablasıyla bizi getiriyor. Alışık olmadığımızdan şaşırıyoruz. Doğu bölgelerinde daha çok Türk, Arnavut ve Müslüman azınlıklar yaşıyor.

Karadağ federasyonla bağlı olduğu Sırbistan & Karadağ Cumhuriyetinden 2006 yılında referandum ile ayrılıyor. Para birimini hemen Euro olarak belirleyerek Avrupa Birliğine girmek istediği sinyalini veriyor. Nüfusun % 70’i ortodoks, %20’si muslüman. 600bin nufusun 200.000’i Podgorica, 60.000’i Budva ve 60.000’i Niksic’te yaşıyor.

Biri küçük ve Tivat‘a yakın olmak üzere 2 havalimanı var. Hırvat, Montenegro, THY ve Avusturya havayollarının direk uçuşları var. Havalimanı çok küçük. Türk vatandaşlarına vize uygulanmıyor. Balkanlarda bize vize uygulamayan ülkeler Arnavutluk, Bosna & Hersek, Hırvatistan, Kosova, Makedonya ve en son katılan Sırbistan.

Karadağ‘da 2.000 metre üstünde bayağı bir sayıda dağ var; en yükseği 2.500 metre yüksekliğinde. Kışın kayak, yazın rafting, kano ve deniz sporları çok popüler. Adriyatik kıyısındaki plajlar ve tarihi kasabaların bazıları UNESCO mirası listesinde.

Uzun yıllar Osmanlıya direnen tarihi eski başkent Çetinje, Sahil otel cenneti Budva, Liman şehri Bar, plajlarının ve duruluğunun güzelliği ile Ulcinj, lüks istilası ve yatların zenginlikle buluştuğu Kotor, Tivat ve Herceg Novi güney bölgesinin önemli şehirleri.

Karadağ halkı çok yardımsever, her yerde yol tarifinde yardımcı oluyorlar ve teşekkür ettiğinize sırtınıza dokunuyorlar. Şaşırmayın. Önceden bayağı pahalı bir araç reservasyonu ile moralim biraz havalimanında bozuluyor. Araç kalmaz diye internetten yaptığım reservasyon bana “150 Euro” pahalıya patladı. Siz inince havalimanından kiralayın. Arabalarda çok vuruk çizik var; işaretletin. Hırvatistana gitmek istiyorsanız yeşil sigorta kağıdınızı kontrol ediniz ve  plakanızın bu kağıttada aynı şekilde yazmasına dikkat ediniz. Karadağ‘da trafik kurallarına sadece kırmızı ışıkta uyuluyor. Yayalara yol verilmiyor.Dolayısı ile bu konuda bir Avrupa şehri beklemeyin.

Ancak heryer tertemiz, nehirler Moraca ve Ribnica şehrin ortasından tertemiz akıyor. Yolda kenarda tek bir pet şişe yok. Ülke eski, binalar eski ancak tarihi bir şehir beklemeyin. O daha çok sanırım başka yerde karşımızda çıkacak. Eskiden Tito-Grad yani Tito’nun şehri olarak anılan Podgorica (Podgorisa) okunuyor.

Otelimiz şehrin göbeğinde eski ama temiz bir otel. Resepsiyonistimiz Luccan bize çok yardımcı oluyor. Süper market otelin altında su vs.  alıyoruz ve 2-3 saat uyuyoruz. Daha sonra şehri gezmeye çıkıyoruz. Baştan sona 1.5 saatte gezebileceğiniz büyüklükte. Pazar öğleden sonra heryer kapalı ancak akşam sokaklar herkesin yürüdüğü ve boy gösterdiği bir yer halini alıyor. Karadağ”ın genç kızları ve kadınları çok güzel fizikli ve çekiciler. :-) Erkekler ise ciddi spor yapmış ve iri uzun boylu. Biz yanlarından küçük kalıyoruz.

Önce Moraca nehrini geçen yeni köprünün (Millenium Bridge) yanından geçiyoruz ve fotoğraf çekiyoruz.

Rus şarkıcı Vladimir Visockij’in heykelini görüyoruz.

Daha sonra yönümüzü değiştirip Stare Varoş dedikleri eski şehir bölümüne gene bir köprüden geçip varıyoruz. Burada karşımıza Osmanlı zamanından kalma bir saat kulesi ve Osmanlı camii çıkıyor.

Bakımlı kule gerçekten eski ve dimdik ayakta. Karadağ Yugoslav savaşında zarar görmemiş yerlerden biri. Bu bölgede taştan 19-20yy.’a ait eski taş yapılar mevcut. Şehrin görünümü fakir. Resepsiyonistimiz sosyalist dönemde ailesine dört kardeşine babasının asker maaşı ile ev bile alarak bakabildiğini anlatıyor. Şimdi ise ortalama maaş 300-400 Euro arası ama o resmi kayıt olduğunu gerçeğin daha da  az olduğunu belirtiyor.

Niksic şehrinde çıkan aluminyum Podgorica‘daki fabrikalarda işleniyor ve ülkenin en önemli geliri bunun ihracatı. Turizm diğer bir gelir kaynağı. Doğa’larını korumaya çalışıyorlar, güneye indiğimizde daha net anlatabileceğiz ancak sanırım güneydeki tüm sahilleri Singapur, Rus ve Tayvanlı işletmeler kapatmaya başlamış durumda. 2. dünya savaşında güney İtalyan yönetiminde bulunmuş ama haklın onları çok sevdiğini ve halka İtalyanların çok iyi davrandığı anlatılıyor. Almanlar ise 3. Reich’in felaketlerini buraya da taşımayı tabii ki de başarmışlar maalesef o dönemde.

Gece yaptıklarımız arasında Living Room isimli bar’da içki içmek (bira 1.8 euro, su 1 euro), kafelerde oturup machiatto (tanesi 1 euro) içmek ve dondurma (2 top 1.4 euro) yemek geliyor.

Yemeğimizi ise Pod Volat isimli saat kulesi arkasındaki lokal tarzdaki restoranda yeme fırsatı buluyoruz. Bira, patates kızartması, pide, yerli beyaz peynir, et şiş ve peynirli et sarmasından oluşan doyurucu menü için iki kişi toplam 16 euro veriyoruz. Yemekler gayet büyük.

Daha sonra yollarda yürüyoruz; otelimize gitmeden önce. Gene bir köprüden geçiyoruz. Gördüğüm tek dilenciye küçük bir miktar veriyorum.

Tags : Karadağ Montenegro, Karadağ, Podgorica