Cennet Doğançay Köyü Gezisi

Haftasonu Pazar günü Likya, Kapıdağ gezilerindeki arkadaşım Uğur ve Bülent, Hırvatistan rotasının efsane ismi Can’ın doğum gününü kutlamak için beraber ce Uğur’un önerisi ile Sapanca-Geyve-Doğançay-Arifiye Rotasına gittik.

Öncelikle rota için Uğur’a teşekkür ediyorum. Sabah 5’te uyanarak ve trene yetişmeyle başlayan, sıkışık ve kalabalık Adapazarı treni ile 19’da bostancı’da inmemle biten bu 14 saatlik serüven hayatımda yaşadığım en güzel bisiklet inişine ve en güzel orman ve doğa manzaralarına sahip olmama sebep oldu.

06:30 Haydarpaşa’danAdapazarı Tren’ine bindik. Bisikletleri de boş olduğu için tren utanmadan içeri koltukların yanına aldık. 2 YTL bisikletimiz gidiş dönüş 12 YTL de kendimiz için ödedik.

 

Daha Sonra Sapanca’da 2 saat 40 dakika sonra Tren’den indik. Sapanca’da börek yedik, ağır ağır tepeleri tırmandık. İnanılmaz yoğun bir orman kokusu, az köpek, bol tavuk ve horoz şeklinde yollarda çocuk gibi ilerledik. Harika bir inişten sonra E-5 karayolu yani ( Adapazarı – Eskişehir yolunun geyve kısmına indik.)

 

Asıl rota bu köyün içinden geçen 10 km’lik dağ yolu. Yanınızdan sürekli akan buz gibi dere. İsterseniz doldurun matarıyı için, yüzünüzü yıkayın. Dere boyunca ilk 3 km’de piknik alanları. Nadir rastlanan dağ evleri dışında, kuş sesleri, kaplumbağalar, kertenkeleler herşey doğal ortamında…Asfalt kalitesi muhteşem.Yepyeni. Dimdik yokuşlar, Vadilerin içinde kaybolmayı isteyeceğiniz yeşillikler içinde rüya gibi bir 10 Km. Rotayı çıkarken amacımız şelale’ye gitmek idi. Muhteşem 7 katlı şelale’de çocuklar gibi sürekli fotoğraf çektik. Şelale’ye ulaşmak için ise Asfalt yolun bitiminden biraz eziyet çekerek toprak yolu kayarak ve bisikletlerimize zor hakim olarak indik ve elimizde iterek çıkardık. Dönüş yolunda ise Bülent-Emre, Uğur-Can takımlar halinde bazen 55 bazen 35 km hızla virajları keyfini yaşayarak indik. Muhteşem bir deneyimdi. Sadece iniş ve çıkış yapmak için araba ile tekrar gitmeye karar verdik bile.

Benim dikkatinizi çekmek istediğim yer burası değil. Köy merkezindeki köprüyü geçtiğinizde sağa devam ederseniz bir mahalle içerisinden geçen yolu izleyeceksiniz. Yaklaşık iki kilometre sonra evler bitecek ve ormanlarla kaplı, tabanından etrafı piknik alanları ile kaplı bir derenin bulunduğu vadiye gireceksiniz. Özellikle ilkbaharda yeşilin her tonunu barındıran, kuş seslerinin korolar oluşturduğu bu huzur ortamı uzaktan yakından gelen ailelerin uğrak piknik yeri olur. Sabahın erken saatlerinden itibaren doğayla başbaşa bir gün geçirmek isteyenler doldurur dere kenarlarını, ağaç altlarını… Diğer piknik yerlerinin aksine herhangi bir ücret ödemeksizin, canınızın çektiği ağaç altında, keyfinize uygun dere kenarında yaşarsınız bu huzuru. Gelenler genelde aileler olduğundan ve dahası köy halkının bir kısmı da hafta sonlarını buralarda geçirdiğinden içiniz rahat olsun… Yaban hayvanları filan uğramaz, dere şırıl şırıl akar, çocuklarınız gözünüzün önünde ve başka yerlerde suyun derin olmasından kaynaklanan tehlikelerden uzakta vakit geçirirler. Zira suyun en derin olduğu yer en çok yarım metredir. İnsan eli ile düzenlenmiş, organize ve kalabalık piknik yerlerinde hiç tanımadığınız insanlarla iç içe oturmak zorundasınızdır.Biraz da delikanlılık varsa rahatça oturmanız, ayaklarını uzatmanız veya sıcak bir yaz gününde serin gölgede su şırıltısıyla kremalı bir öğle uykusu çekmeniz pek içinize sinmeyebilir. Şahsen ben böyle durumlarda hiç rahat edemem. Özellikle de çok sevdiğim piknikte öğle şekerlemesini arabamın içinde yapmak zorunda kalırım. Ama Doğançay’da bu durum anlattığım gibi değil. Herşey tamamen doğal olduğundan üç-beş metre ötenizde piknik yapan komşularınızı istemezseniz görmezsiniz. Dolayısıyla onlar da sizi görmek istemezlerse görmezler. Hem siz hem aile fertleriniz rahatça oturup dinlenme imkanını yaşarsınız. Etrafta herhangi bir ev, kafe, lokanta veya büfe benzeri bir şey yoktur. Bu, pikniklerin davetsiz ve asla istenmeyen misafirleri olan sineklerin ortalarda olmaması için iyidir. Ancak yiyecek ve içeceklerinizi ya yola çıkmadan alacaksınız yada henüz köyün çarşısından ayrılmadan tedarik edeceksiniz anlamına da gelir. Yiyeceklerinizi hazırlayıp getirebileceğiniz gibi uygun yerlere kuracağınız mangallarda ve yakacağınız ateşlerde hazırlamanız da mümkün. Eğer mangal veya ateş yakacaksanız; dere yatağı içerinde veya yakınında tehlike arzetmeyecek koşulları sağladıktan sonra yakmanızı, ateşin söndüğünden emin olmadan bulunduğunuz yeri terketmemenizi ve çöplerinizi bırakmamanızı hatırlatırım.

Ayrıca Doğançay’da bir Orman Koruma Merkezi bulunduğunu ve piknik alanlarının sürekli izlendiğini de bilmenizi isterim. Piknik’ten anladığınız sadece yemek, içmek ve gölgede şekerleme yapmak değilse o zaman yapacaklarınız bitmedi demektir. Tercihinize göre düzgün şosede, dere boyunca uzanan patikalarda veya dere içerisinde yapacağınız yürüyüşler enerji harcamak ve yediklerinizi yakmak için ideal aktivite olacaktır. Köy merkezinde üzerinden geçtiğiniz köprüden itibaren sekiz kilometre sonra dere içerisinde bulunan şelale ilginizi çekebilir. Şu anda faal olmayan tren istasyonu civarindaki yüz yıllık çınar ağaçlarını, doksanlı yıllarda yapılan köy camisini görmenizi, köy merkezindeki köy kahvelerinde demlenen çaydan içmenizi özellikle öneririz. Yakın zamanlarda üzerine hikaye kitapları yazılan, gölgesinde filmler çekilen çınar ağaçları arasındaki eski istasyon binası önünde çekilen bir reklam filmi şu sıralar hala televizyon ekranlarında gösteriliyor. Bakalım farkedebilecek misiniz? İşte size ipucu; sözkonusu reklam filminde Doğançay’ ın adı reklamın konusuna uygun olarak Fındıklı olarak değiştirilmiş. Ve bir ipucu daha, filmde benim anlattığım ilkbahar manzaraları değil yaprakların rüzgarlarda uçuştuğu bir sonbahar görüntüleri var…

Şu sıralar Doğançay yolun yarısını çoktan geçmiş, delikanlı amcaların, dedelerin yılları bir yastıkta devirdikleri teyzeleri, babaannleri yanlarına alıp usul usul yürüyecekleri ve gençlik anılarını anlatacakları, hüzünlü bir film sahnesi görüntüsünde. Koca çınarlar yapraklarını dökmüş, dağlar yeşil giysilerini çıkarıp kışlıklara bürünmüş, ılık meltemler yerini serin rüzgarlara bırakmış bu yerlerşimdi de en az bahardaki kadar görülmeye değer. Yolunuz o taraflara düşerse baharda, kışta veya güzün uğramanızı öneririm.

Tags: Adapazarı Gezisi, Doğançay Gezisi